Οι
μέλισσες που μολύνονται με το παρασιτικό άκαρι Βαρρόα, ή τα μικροσπορόδια της Νοσεμίασης
(Nosema ceranae),
έχουν αλλαγές στο χημικό προφίλ του δέρματός τους και τον εγκέφαλό τους. Παρά
το γεγονός αυτό, οι μέλισσες με τα παράσιτα αυτά, δεν εκδιώκονται ποτέ από την
κυψέλη, την οποία αφήνουν οι ίδιες ανιδιοτελώς για την πρόληψη της εξάπλωσης
της μόλυνσης.
Αυτή
η μελέτη από το INRA (Γαλλικό Εθνικό Ινστιτούτο Αγροτικής Έρευνας) ερεύνησε την
επίδραση των παρασίτων στις μέλισσες που ζουν σε κυψέλες. Μεμονωμένα μέλισσες
μολύνθηκαν είτε με το εξωπαρασιτικό Βαρρόα, η οποία ζει πάνω στις μέλισσες, ή με
την ενδοπαρασιτική Νοσεμίαση, η οποία εισβάλλει σώμα τους. Οι μέλισσες
μολύνθηκαν τεχνητά και επανεισάχθηκαν στην κυψέλη. Μετά από μερικές ημέρες η
επίδραση της μόλυνσης στις μέλισσες και τη συμπεριφορά τους παρακολουθήθηκε.
Με
την επίδραση των παρασίτων, προκαλούνται αλλαγές στα επίπεδα των ενεργών
γονιδίων στους εγκεφάλους των μολυσμένων μελισσών. Η Βαρρόα μετέβαλε την
δραστηριότητα 455 γονιδίων, συμπεριλαμβανομένων των γονιδίων που εμπλέκονται σε
γ-αμινοβουτυρικό οξύ και σεροτονίνη, ενώ με την Νοσεμίαση επηρεάζονται 57.
Είκοσι γονίδια ήταν κοινά μεταξύ των δύο λοιμώξεων και πολλά από τα πιο πάνω γονίδια
εμπλέκονται σε οξειδωτικό στρες, νευρική λειτουργία και συμπεριφορά αναζήτησης
τροφής. Οι προσβεβλημένες μέλισσες έτειναν να έχουν υψηλότερη ιογενή λοίμωξη, ακόμη
και αν δεν είχαν σωματικά συμπτώματα.
Οι
υδρογονάνθρακες από την επιδερμίδα των μελισσών, παρέχουν μια φερομόνη, ένα «άρωμα»
που επιτρέπει οι μέλισσες από την ίδια κυψέλη να αναγνωρίζουν η μία την άλλη.
Τα επίπεδα αυτών των χημικών ουσιών αλλοιώθηκαν από τη μόλυνση είτε με το ενδο-
ή έξω-παράσιτο, ωστόσο οι μολυσμένες μέλισσες αντιμετωπίστηκαν ως κανονικές από
τις άλλες μέλισσες συμπεριλαμβανομένων των
κοινωνικών αλληλεπιδράσεων (επαφή κεραίας, περιποίηση, διατροφή) και δεν εκδιώχθηκαν
από την κυψέλη.
Η
δρ Cynthia McDonnell η οποία ηγήθηκε της μελέτης αυτής, σχολίασε, «οι μέλισσες που
φέρουν τα παράσιτα αυτά, έχουν την τάση να αφήνουν την κυψέλη νωρίτερα, κάτι το
οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε
σημαντική μείωση του πληθυσμού. Ωστόσο πολύ λίγες μελέτες έχουν αναλύσει τον
αντίκτυπο των παρασίτων στο φαινότυπο των μελισσών, π.χ. εγκέφαλο και συμπεριφορά.
Βρήκαμε ότι οι μέλισσες με παράσιτα δεν δέχτηκαν επίθεση από τερμίτες της
φωλιάς τους, γεγονός που υποδηλώνει ότι αφήνουν την κυψέλη οικειοθελώς, ίσως σε
απάντηση στις αλλαγές στην έκφραση γονιδίων στους εγκεφάλους τους. Αυτή η
κοινωνική απομάκρυνση θα μπορούσε να είναι μια γενική διαπίστωση, δεδομένου ότι
παρατηρήθηκε ακόμη και με διαφορετικά είδη παρασίτων "
Μετάφραση: www.spaniamelissa.gr
Επεξεργασία: www.spaniamelissa.gr
Πηγή κειμένου: www.sciencedaily.com
Πηγή φωτό:
1. www.sciencedaily.com
2. http://www.weerstationhaaksbergen.nl/
3. http://www.beeccdcap.uga.edu/
4. http://www.beeccdcap.uga.edu/
5. http://www.beeccdcap.uga.edu/