Αμέτρητα συρτάρια που περιέχουν εκατοντάδες
χιλιάδες δείγματα μελισσών βρίσκονται σε μουσεία εντόμων και ιδιωτικές συλλογές
σε όλη τη Βόρεια Αμερική, κάποια που χρονολογούνται από το 1800. Αυτές οι
ιστορικές συλλογές είναι ένας θησαυρός πληροφοριών για την εκτίμηση της
κατάστασης διατήρησης των ειδών, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο
«Βιοποικιλότητα και Διατήρηση».
Ερευνητές με Καναδική πρωτοβουλία συλλέγουν
πολλές ποικιλίες εντόμων στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ψάχνοντας για
πληροφορίες σχετικά με την κατανομή και την αφθονία των 21 ειδών ανατολικής αγριομέλισσας.
Δουλεύοντας με τους συναδέλφους τους στις ΗΠΑ, η ομάδα διαπίστωσε ότι 11 από τα
είδη είναι σε παρακμή, ενώ άλλα οκτώ είδη είναι σταθερά ή παρουσιάζουν αύξηση
σε αφθονία.
«Είναι πραγματικά δύσκολο να γνωρίζουμε αν
ένα είδος είναι το πρόβλημα αν δεν έχεις επαρκή ιστορικά στοιχεία για σύγκριση.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που συγκεντρώθηκαν στοιχεία και οι ιστορικές συλλογές
έχουν χρησιμοποιηθεί για να αξιολογηθεί η τρέχουσα κατάσταση των μελισσών σε
ολόκληρη την φυσική κατανομή τους», λέει ο Sheila Colla, κάτοχος διδακτορικού
από το Πανεπιστήμιο της Υόρκης, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης.
Η μελέτη βασίστηκε σε 44.797 δείγματα μελισσών
που συλλέχθηκαν μεταξύ 1864 και 2009. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τόσο περιβαλλοντικά
και γεωγραφικά δεδομένα που βρέθηκαν στα αρχεία συλλογής για να μετρηθεί η κατανομή
και η σχετική αφθονία του κάθε είδους σε όλο το φάσμα της διανομής τους. Από τα
11 είδη που βρίσκονται σε παρακμή, τέσσερα θεωρούνται «ευάλωτα», έξι θεωρούνται
«απειλούμενα» και ένα «άκρως απειλούμενο».
Οι μέλισσες που κινδυνεύουν περισσότερο,
τείνουν να έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά. Τα πιο σοβαρά απειλούμενα είδη είναι η
«μέλισσα κούκος» (Bombus variabilis), η οποία γεννά τα αυγά της στις φωλιές
άλλων αγριομελισσών για να αυξηθεί ο
πληθυσμός της από τον ξενιστή. Τρία άλλα είδη μελισσών κούκων ήταν επίσης σε
παρακμή. Άλλα είδη μελισσών που κινδυνεύουν περισσότερο τείνουν να είναι εκείνα
που έχουν μακριά προβοσκίδα.
«Υπάρχει ακόμα πολλή δουλειά να γίνει για να
κατανοήσουμε πλήρως τις απειλές για τους πληθυσμούς των μελισσών, και τι κάνει
ένα συγκεκριμένο είδος ευάλωτο. Αλλά εν
τω μεταξύ, η προστασία του οικότοπου των πληθυσμών υψηλού κινδύνου, θα πρέπει
να αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για τις προσπάθειες διατήρησης» λέει ο ερευνητής
Colla.
Μετάφραση/επιμέλεια: www.spaniamelissa.gr