
Apistan
(Zoecon):
Ταινίες από πλαστικό (PVC) διαστάσεων 25 χ 3 εκατοστών. Δραστική ουσία
φλουβαλινείτ. Σε κάθε μελίσσι τοποθετούνται δυο ταινίες, στα διάκενα μεταξύ των
πλαισίων της γονοφωλιάς, συνήθως μεταξύ των πλαισίων 3-4 και 7-8. Οι ταινίες
παραμένουν στο μελίσσι 4-8 εβδομάδες, ανάλογα με την έκταση του γόνου. Τα
τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί παγκόσμια, ανθεκτικά στελέχη βαρρόα έναντι
του Apistan και η αποτελεσματικότητα του έχει μειωθεί σημαντικά.


Apiguard: Δισκάκια
αλουμινίου, που περιέχουν 12,5g θυμόλης σε 50 γραμμάρια ειδικής γέλης, που
επιτρέπει τη σταδιακή απελευθέρωση της δραστικής ουσίας. Τοποθετείται ένα
δισκάκι επάνω στους κηρηθροφορείς στην περιοχή του γόνου για 14 ημέρες. Η
θεραπεία συνεχίζεται με ένα δεύτερο δισκάκι για άλλες 14 ημέρες. 2.1.7. Φυσικές
ουσίες με ακαρεοκτόνες ιδιότητες

Οξαλικό
οξύ:
Το οξαλικό οξύ παρουσιάζει το μεγαλύτερο πρακτικό ενδιαφέρον από όλα τα οξέα
που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση της βαρρόωσης. Έχει υψηλή
αποτελεσματικότητα (80- 95%), μικρές παρενέργειες (κυρίως στη διαχείμαση),
εύκολη εφαρμογή και χαμηλό κόστος. Τρόπος χρήσης: Σε 100 γραμμάρια νερό
διαλύονται 10 γραμμάρια οξαλικού οξέος και στη συνέχεια προστίθενται και 97
διαλύονται 100 γραμμάρια ζάχαρης. Από το διάλυμα αυτό χύνονται με τη σύριγγα 5
κυβικά εκατοστά, σταγόνα- σταγόνα επάνω στις μέλισσες, σε κάθε μεσοδιάστημα που
υπάρχει μεταξύ των πλαισίων. Σε ένα μελίσσι δεκάρι θα χορηγηθούν 45-50 κυβικά
εκατοστά, ενώ σε ένα πεντάρι 20- 25.
Φορμικό
οξύ:
Το φορμικό οξύ είναι υγρό με δριμεία οσμή. Σε θερμοκρασίες μεγαλύτερες των 10οC
εξατμίζεται. Τεμάχια από μαλακό χαρτόνι διαστάσεων 29Χ20Χ0,15 cm, εμποτισμένα
με 22g φορμικό οξύ 65% τοποθετούνται στον πυθμένα της κυψέλης στην περιοχή του
γόνου. Εφαρμόζονται συνολικά 4 θεραπείες, ανά 4 ημέρες. Τα περιθώρια μεταξύ
ακαρεοκτόνου ικανότητας και μελισσοτοξικότητας είναι σχετικά μικρά και
χρειάζεται προσοχή στη χρήση τους, ιδιαίτερα σε περιοχές με έντονες μεταβολές
της θερμοκρασίας. Η παραμονή των δίσκων για περισσότερο από 120 ώρες, φαίνεται
να επηρεάζει αρνητικά τη δραστηριότητα των παραμάνων. Παρατηρούνται επίσης
θάνατοι βασιλισσών.
Γαλακτικό
οξύ:
Χρησιμοποιείται συνήθως με μορφή υδατικού διαλύματος πυκνότητας περίπου 15%.
Από το διάλυμα αυτό ψεκάζονται περίπου 150 ml σε μελίσσι των 10 πλαισίων. Σε
μελίσσια με γόνο η αποτελεσματικότητα είναι χαμηλή, δεν ξεπερνά το 40%, ενώ
έχουν παρατηρηθεί και δυσμενείς επιπτώσεις στη βασίλισσα και στα αυγά της. Για
τους λόγους αυτούς η θεραπεία με γαλακτικό οξύ δεν συνίσταται για τις ελληνικές
κλιματικές συνθήκες.