ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΑΡΑΦΥΑΔΩΝ: Η μέθοδος Σόμερφοντ

Η Σπάνια Μέλισσα σας παρουσιάζει τις πιο γνωστές και ασφαλείς μεθόδους δημιουργίας παραφυάδων, ώστε να μπορείτε να συγκρίνετε, να δοκιμάστε και να καταλήξετε σε εκείνη που σας ταιριάζει περισσότερο. Και είναι χρήσιμο να γίνει αυτή η παρουσίαση αυτή την εποχή, μια και είναι η καλύτερη για τη δημιουργία παραφυάδων ή για κάποιους για τον χειρισμό της «τεχνητής σμηνουργίας». Το σημαντικό είναι πως όλες οι μέθοδοι που θα σας παρουσιάσουμε και αναλύσουμε δεν χρειάζονται μετακινήσεις των παραφυάδων εκτός μελισσοκομείου, κάτι πολύ σημαντικό ειδικά σε νέους μελισσοκόμους. Σε αυτό το άρθρο θα παρουσιάσουμε τη δημιουργία παραφυάδων με τη μέθοδο Σόμερφοντ.

«Η μέθοδος αυτή είναι ιδιαίτερα καλή για τα περιφερειακά μελισσοκομεία, τα οποία δεν μπορεί ο μελισσοκόμος να επισκέπτεται συχνά. Μοιάζει βεβαίως πολύ με άλλες μεθόδους και βασίζεται στις ίδιες αρχές, έχει όμως και ορισμένες διαφορές που την διακρίνουν και οι οποίες συντελούν σε μεγαλύτερη επιτυχία.

Εκλέγουμε μερικές δυνατές κυψέλες με καλές βασίλισσες και όταν αυτές φτάσουν τη δύναμη των 8-10 πλαισίων με γόνο, καθώς υπάρχει ανθοφορία, αφαιρούμε τη βασίλισσα ή την περιορίζουμε σε κλουβί εντός της κυψέλης της. Δέκα μέρες αργότερα θα υπάρχουν σφραγισμένα και ώριμα κελιά μέσα σε όλες αυτές τις κυψέλες.

Τότε σχηματίζουμε παραφυάδες με 2 τουλάχιστον πλαίσια γόνου και με όλες τις μέλισσες που είναι  επάνω και με 1 πλαίσιο μελιού. Προσέχουμε να υπάρχουν πάνω στα πλαίσια 2 τουλάχιστον καλά βασιλικά κελιά. Αν υπάρχουν καλιά μικρά ή ελαττωματικά, τα καταστρέφουμε.

Οι παραφυάδες τοποθετούνται σε νέες θέσεις και η είσοδος της κάθε παραφυάδας κλείνεται καλά με βρύα ή χόρτα, τα οποία συμπιέζουμε καλά για να μην μπορούν οι μέλισσες να ανοίξουν την είσοδο για 2-3 μέρες. Εάν οι είσοδοι δεν κλειστούν καλά και οι μέλισσες εξέλθουν νωρίτερα, οι παραφυάδες δεν πετυχαίνουν καλά. Κάθε κυψέλη μπορεί να χωριστεί σε 4 ή 5 καλές παραφυάδες (το πλαίσιο με το μέλι το παίρνουμε από άλλες κυψέλες). Την παλιά βασίλισσα την απελευθερώνουμε στην κυψέλη της και της δίνουμε κενές χτισμένες κηρήθρες για να συνεχίσει το γόνο της. Είναι ανάγκη να της αφήσουμε και ένα πλαίσιο γόνου. Δεν πρέπει να φοβάται κανείς να κλείσει τις εισόδους με πολύ συμπιεσμένο χόρτο. Αντίθετα, πρέπει να φοβάται μήπως δεν της έκλεισε όσο έπρεπε καλά ή μήπως υπάρχει καμιά κρυφή έξοδος, οπότε θα διαρρεύσουν όλες οι μεγάλης ηλικίας μέλισσες στην παλιά τους κυψέλη και η παραφυάδα θα εξασθενήσει επικίνδυνα.

Κίνδυνος ασφυξίας δεν υπάρχει, γιατί οι παραφυάδες είναι μικρές, οι κυψέλη ευρύχωρη και ο καιρός δεν είναι πολύ ζεστός. Οι μέλισσες των παραφυάδων μόλις αισθανθούν ότι είναι φυλακισμένες, αρχίζουν να τρώνε το χόρτο και σε 2-3 μέρες κατορθώνουν  να ανοίξουν την έξοδο και να εξέλθουν. Εν τω μεταξύ, έχουν ξεχάσει την παλιά τους κυψέλη, η νέα τους βασίλισσα έχει εκκολαφθεί και η παραφυάδα γίνεται μια αρκετά καλή και πολλά υποσχόμενη κυψέλη. Όταν, ύστερα από 5-6  μέρες, ανοίξει ο μελισσοκόμος για να εξετάσει τις νέες αυτές παραφυάδες, συνήθως εκπλήσσεται από το πλήθος των μελισσών που υπάρχουν, γιατί καθημερινά εκκολάπτονται νέες μέλισσες από τον ώριμο πλέον γόνο.

Ο εφευρέτης αυτής της μεθόδου ο Αμερικανός μελισσοκόμος Σόμεφορντ υποστηρίζει ότι η μέθοδος είναι επιτυχής κατά 95%. Οι παραφυάδες αυτές, υπό ευνοϊκές συνθήκες, μπορούν να ανδρωθούν σε 50-60 μέρες».

Κείμενο εισαγωγής: www.spaniamelissa.gr

Πηγή άρθρου:  http://melissonikos.blogspot.gr