Όλοι ή σχεδόν όλοι γνωρίζουν ότι τον χειμώνα τα μελίσσια πεινάνε και
πολλές φορές πεθαίνουν λόγο έλλειψης τροφής. Οι μελισσοκόμοι για να
επιβιώσουν οι μέλισσες τους το χειμώνα (μερικές φορές και το καλοκαίρι σε περίοδο
έλλειψης τροφής ή παραγωγής), τις ταΐζουν ζάχαρη ή για να ακριβολογούμε ένα
είδος τροφής με επεξεργασμένη ζάχαρη σαν κύριο συστατικό το λεγόμενο ζαχαροζύμαρο
ή βανίλια. Όμως τι έκαναν οι αρχαίοι την παλιά εποχή που δεν
είχαν αυτή την πολυτέλεια και καλλιεργούσαν πολλά μελίσσια; Ποιες φυσικές
τροφές τους έδιναν;
Εάν διαπιστωθεί ότι οι μέλισσες θέλουν τροφή, θα μπορούσαν να
τοποθετηθούν στην είσοδο της κυψέλης:
-σταφίδες ή ξερά σύκα λιωμένα, όπως
επίσης
-ξασμένο μαλλί εμποτισμένο με κρασί από σταφίδα
-χυμό σταφυλιών βρασμένο μέχρι να μείνει ο μισός, ή
-υδρομέλι

Όταν συλλέγετε το μέλι, οι έξοδοι των
κυψελών πρέπει να τρίβονται καλά με μελισσόφυλλο (μελίτης, μελισσοβότανο -
melittis melissophyllum, melissa officinalis) χτυπημένo, για να αποτρέψει τις
μέλισσες από τη φυγή.
Πηγή άρθρου: Η φυσική
ιστορία του Πλίνιου-Τόμος 4
Από: http://www.ftiaxno.gr