Τα λουλούδια γεμίζουν τον κόσμο μας με όμορφα
χρώματα. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Απολιθώματα δείχνουν πως τα λουλούδια ήταν
αρχικά απλές δομές, χωρίς πολλή χρωστική ουσία. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα
λουλούδια είχαν ένα θαμπό, χλωμό κίτρινο ή πράσινο χρώμα πριν αρχίσουν να εξελίσσονται περισσότερα από
100 εκατομμύρια χρόνια πριν, στα χρωματιστά λουλούδια που γνωρίζουμε σήμερα.
Έχουν εξελιχθεί με αυτόν τον τρόπο για να
προσελκύσουν τις μέλισσες-επικονιαστές οι οποίες τρέφονται αποκλειστικά με νέκταρ και
γύρη. «Οι μέλισσες έχουν διαφοροποιήσει πολύ τον κόσμο μας, αν σκεφτούμε πως
πολλά φυτά έχουν εξελίξει τα χρώματα τους έτσι ώστε ταιριάζουν με το συγκεκριμένο
οπτικό σύστημα των μελισσών», δήλωσε ο αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου
RMIT, Adrian Dyer.
Έρευνες έδειξαν ότι υπάρχει μια ισχυρή σχέση
μεταξύ των χρωμάτων που υπάρχουν στα σημερινά λουλούδια (ειδικά στα μπλε και τα άσπρα)
και στα χρώματα που μπορούν να ανιχνεύσουν
οι μέλισσες. Αυτή η σχέση έχει ήδη αποδειχθεί επιστημονικά στο βόρειο
ημισφαίριο και τώρα ο Δρ Dyer και οι συνάδελφοί του, έχουν επίσης δημιουργήσει
μια παρόμοια σύνδεση μεταξύ των λουλουδιών και των μελισσών στην Αυστραλία.
«Δείξαμε ότι τα λουλούδια έχουν εξελιχθεί για
να ταιριάζουν με το χρώμα που βλέπουν οι μέλισσες», είπε. «…και λόγω του
γεωλογικού διαχωρισμού της Αυστραλίας με τον υπόλοιπο κόσμο, αυτή η παράλληλη εξέλιξη,
έχει συμβεί ανεξάρτητα».
Τι βλέπουν
οι μέλισσες;
Τα μάτια μας μπορούν να ανιχνεύσουν τρία
διαφορετικά χρώματα - κόκκινο, μπλε και πράσινο. Οι μέλισσες δεν μπορούν να
δουν το κόκκινο, αλλά μπορούν να δουν το μπλε και το πράσινο, καθώς και το υπεριώδες
φως. Αυτό σημαίνει είναι ότι σε εκείνες τα χρώματα φαίνονται πολύ διαφορετικά από ότι
τα βλέπουμε εμείς και μπορούν να δουν πράγματα που εμείς δεν μπορούμε να δούμε.
Για παράδειγμα, πολλά λουλούδια έχουν «υπεριώδης οδηγούς νέκταρος» κάτι που είναι
αόρατο για τον άνθρωπο, αλλά δείχνει στις μέλισσες πού να βρουν το νέκταρ σε
ένα λουλούδι. «Τα σχέδια είναι σαν πινακίδες που δείχνουν στις μέλισσες ακριβώς
πού να κατευθυνθούν για να βρουν το νέκταρ» είπε ο Δρ Dyer. «Έτσι τα βασικά
μέρη του λουλουδιού μοιάζουν με βέλη, που δείχνουν πού είναι η κατεύθυνση, έτσι
ώστε οι επικονιαστές να εντοπίσουν εύκολα το νέκταρ».
Μια άλλη διαφορά είναι ότι οι μέλισσες έχουν
λιγότερη οπτική οξύτητα από εμάς. Οπτική οξύτητα, ή σαφήνεια της όρασης, είναι
αυτό που ο οφθαλμίατρος δοκιμάζει όταν σας βάζει να διαβάσετε τα γράμματα στον
πίνακα (το πόσο καλά μπορείτε να διακρίνετε μια λεπτομέρεια σε κάποια
απόσταση). Σε σύγκριση με τους ανθρώπους, οι μέλισσες έχουν απαίσια οξύτητα. Σε
αντίθεση με τους μεγάλους φακούς στα ανθρώπινα μάτια, οι μέλισσες έχουν
πολύπλευρα σύνθετα μάτια που εστιάζουν τέλεια από κοντά, αλλά σχεδόν καθόλου από
πιο μακριά.
«Το μόνο που βλέπουν είναι τα λουλούδια όταν πηγαίνουν
αρκετά κοντά, ίσως και λιγότερο από 50 ή 60 εκατοστά», είπε ο Δρ Dyer. Αυτό
σημαίνει ότι οι μέλισσες χρησιμοποιούν το άρωμα, παρά τα μάτια, για να βρουν τα
λουλούδια από απόσταση.
Τι γίνεται αν κάπου δεν υπάρχουν μέλισσες;
Το νησί Macquarie, που βρίσκεται στη μέση του
Ειρηνικού ωκεανού, ανάμεσα στη Νέα
Ζηλανδία και της Ανταρκτικής, δεν υπάρχουν καθόλου μέλισσες ή πουλιά. Αντί αυτών, ο κύριος
επικονιαστής των λουλουδιών είναι μια μύγα.
Οι μύγες έχουν διαφορετικά συστήματα αντίληψης
των χρωμάτων από τις μέλισσες. Αντί για τα ζωντανά μπλε, ροζ και κόκκινα
χρώματα μπορούν να ξεχωρίσουν το κίτρινο, το πράσινο και το μπεζ, χρώματα που
θα δείτε σε πολλά λουλούδια σε
αυστραλιανούς κήπους. «Αυτά τα χρώματα είναι που βλέπουν. Δεν έχουν τις ίδιες
προτιμήσεις όπως οι μέλισσες, και έτσι τα λουλούδια σε εκείνο το νησί έχουν
εξελιχθεί με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο», είπε ο Δρ Dyer.
Μετάφραση: www.spaniamelissa.gr
Επεξεργασία: www.spaniamelissa.gr
Πηγή κειμένου: http://www.abc.net.au/
Πηγή φωτό: http://www.abc.net.au