
1.
Βιολογικές μέθοδοι
Στοχεύουν στην καταπολέμηση της βαρρόας χωρίς
τη χρήση φαρμάκων ή άλλων μέσων. Εν συντομία αναφέρονται οι εξής:
Επιλογή
ανθεκτικών φυλών. Η επιλογή ανθεκτικών φυλών ή στελεχών είναι η ασφαλής λύση στο
πρόβλημα της βαρρόας. Τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα της έρευνας είναι πολύ
ενθαρρυντικά. Έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχουν μελίσσια ανθεκτικά στη βαρρόα σε
πολλές χώρες του κόσμου. Τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκαν και στην Ελλάδα,
μελίσσια που δείχνουν να είναι ανθεκτικά στη βαρρόα.

Παγίδευση στον εργατικό γόνο. Η βασίλισσα περιορίζεται με κηρηθροθήκη και
αναγκάζεται να ωοτοκήσει επί 18 ημέρες σε δύο μόνο κηρήθρες. Οι βαρρόες στο
διάστημα αυτό εισέρχονται αναγκαστικά, να ωοτοκήσουν στις δυο μοναδικές
κηρήθρες με γόνο. Όταν ο γόνος σφραγισθεί, η βασίλισσα ελευθερώνεται, ο γόνος
απομακρύνεται και καταστρέφεται μαζί με τις βαρρόες που παγιδευτήκαν. Η μέθοδος
αυτή είναι πολύ περισσότερο αποτελεσματική, επειδή περιορίζει κατά πολύ τον
πληθυσμό της βαρρόας. Ο περιορισμός όμως της βασίλισσας επί 18 ημέρες και η
καταστροφή δύο πλαισίων με γόνο, επιβραδύνει σημαντικά το ρυθμό ανάπτυξης του
μελισσιού.
Επιβράδυνση του πολλαπλασιασμού του παρασίτου. Εκτός της παγίδευσης
των βαρροών στο γόνο που απαιτεί πολύ χρόνο και κόπο να εφαρμοσθεί, έχουν
προταθεί η επιβράδυνση του πολλαπλασιασμού του παρασίτου, με παρεμβάσεις στη
ζωή του μελισσιού. Παρεμβάσεις όμως που περιλαμβάνονται στις πρακτικές
διαχείρισης του μελισσιού όπως η αντικατάσταση της βασίλισσας κάθε ένα ή δύο
χρόνια, η αντιμετώπιση της σμηνουργίας με τη διαίρεση των μελισσών καθώς και η
τακτική ανανέωση των κηρήθρων και η αντικατάσταση κάθε ελαττωματικής κηρήθρας
που έχει πολλά κηφηνοκελιά.
Επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης της βαρρόας
μπορεί να επιτευχθεί:

β) Με υποδιπλασιασμό του αριθμού των βαρροών
με διαίρεση των μελισσιών πριν από την περίοδο σμηνουργίας. Η διαίρεση των
μελισσιών έχει ως αποτέλεσμα το μοίρασμα των βαρροών που υπάρχουν στο μελίσσι
σε δύο ή περισσότερα μέρη. Η μείωση μ’ αυτό τον τρόπο του αρχικού πληθυσμού της
βαρρόας και η καθυστέρηση της ανάπτυξής του στα μελίσσια που δημιουργούνται
μειώνει σημαντικά την ασκούμενη παθογόνο δράση.
γ) Με περιοδική διακοπή της ωοτοκίας με τη
δημιουργία ορφανών μελισσιών και παραφυάδων. Η δημιουργία ορφανών παραφυάδων
έχει ως αποτέλεσμα τη διακοπή της ωοτοκίας για διάστημα μεγαλύτερο των 20
ημερών με αποτέλεσμα να μειώνεται σημαντικά ο πληθυσμός της βαρρόας στις
ορφανές παραφυάδες (Λιάκος, 2005).
2.
Φυσικές μέθοδοι
Θερμοθεραπεία

3.
Μηχανικές μέθοδοι

4.
Μελισσοτεχνικές
μέθοδοι
Στηρίζονται στη διακοπή του βιολογικού κύκλου
της βαρρόας και τη δραστική μείωση του πληθυσμού της, με τη βοήθεια
μελισσοκομικών χειρισμών. Δημιουργία τεχνιτών αφεσμών Στην αρχή της άνοιξης με
συνένωση των αδύνατων μελισσιών και ενίσχυση με γόνο των λιγότερων δυνατών,
εξομοιώνονται κατά το δυνατό τα μελίσσια του μελισσοκομείου. Στα μέσα της
άνοιξης όλα τα μελίσσια χωρίζονται σε δύο, με τον εξής τρόπο. Στη θέση κάθε
μελισσιού τοποθετείται μια άδεια κυψέλη, ίδιου χρώματος, με 3-5 κτισμένες
κηρήθρες. Στην κυψέλη αυτή μεταφέρουμε τη βασίλισσα και τις μισές από τις
κηρήθρες με μέλι και γύρη, αφού τις απαλλάξουμε προηγουμένως από τις μέλισσες.
Η μητρική κυψέλη στη συνέχεια μετακινείται σε απόσταση μερικών μέτρων από την
αρχική της θέση. Οι συλλέκτριες και οι μεγάλης ηλικίας τροφοί θα επιστρέψουν
στην παλαιά τους θέση, και η βασίλισσα θα αρχίσει την ωοτοκία της αμέσως
επόμενες ώρες. Στο μελίσσι αυτό υπάρχουν ελάχιστες βαρρόες, που σχεδόν
μηδενίζονται μέχρι να αναπτυχθούν προνύμφες ηλικίας 5-6 ημερών. Το σύνολο
σχεδόν των βαρροών θα παραμείνει στο γόνο και στις νεαρές μέλισσες της μητρικής
κυψέλης. Μέχρις ότου στο ορφανό αυτό μελίσσι εκτραφεί και αρχίσει να ωοτοκεί η
νέα βασίλισσα, θα έχει εκκολαφθεί όλος ο παλαιός γόνος.
Ένα μέρος από τις
βαρρόες θα πεθαίνει ή θα χαθεί έξω από την κυψέλη καθώς αρκετές από τις τροφούς
θα αναγκασθούν να γίνουν συλλέκτριες και θα πετάξουν έξω από την κυψέλη. Οι
υπόλοιπες θα εισέλθουν στο γόνο, να ωοτοκήσουν μόλις οι προνύμφες γίνουν 5-6
ημερών. Όταν ο γόνος αυτός σφραγισθεί σε έκταση περίπου 3-4 Dm2 (τεραγωνικά
δεκατόμετρα), αφαιρείται και καταστρέφεται, μαζί με τις βαρρόες που έχουν
παγιδευτεί σ’ αυτόν. Με την μέθοδο αυτή εκτός από τη δραστική μείωση του
πληθυσμού της βαρρόας, επιτυγχάνεται ταυτόχρονα και πρόληψη της σμηνουργίας
(Λιάκος, 1993).
5.
Χημειοθεραπεία
