Το σκόρδο χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία εναντίον της
βαρρόα και τα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν στο παγκόσμιο Συνέδριο της
Λιουμπλιάνας από τον Αιγύπτιο ερευνητή Hassan Adel. Σε σχετικά πειράματα ο
συγκεκριμένος ερευνητής χρησιμοποίησε το σκόρδο με τους εξής δύο τρόπους:
α) Εκχύλισμα σκόρδου στο σιρόπι: Σκελίδες φρέσκου
σκόρδου στύβονται και το εκχύλισμα αναμιγνύεται με σιρόπι (1:1) σε αναλογία ένα
μέρος σκόρδο και τέσσερα μέρη σιροπιού. Σε κάθε μελίσσι δίνονται 15 γραμμάρια
από την παραπάνω ανάμιξη 4 φορές σε διαστήματα 12 ημερών. Η αποτελεσματικότητα
της συγκεκριμένης επέμβασης βρέθηκε στο 93%.
β) Σκόνη σκόρδου με ζάχαρη άχνη: Η σκόνη σκόρδου
αναμιγνύεται με ζάχαρη άχνη σε αναλογία ένα μέρος σκόρδο και τέσσερα μέρη
ζάχαρης άχνης. Το κάθε μελίσσι σκονίζεται με 15 γραμμάρια από την παραπάνω
ανάμιξη 4 φορές σε διαστήματα 12 ημερών. Η αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης
επέμβασης βρέθηκε στο 100%.
Πειραματικά αποτελέσματα από τη χρησιμοποίηση του
σκόρδου εναντίον της Νοσεμίασης δεν υπάρχουν. Ο σχετικός προβληματισμός τέθηκε
στο άρθρο του Θανάση Μπίκου «Φτού….σκόρδα» που δημοσιεύτηκε στην Μελισσοκομική
Επιθεώρηση το 1998 (Σεπτ.σελ. 394-396). Στο άρθρο αυτό αναφέρονται εμπειρίες
μελισσοκόμων που χρησιμοποίησαν το σκόρδο για να αντιμετωπίσουν τη Νοσεμίαση. Η
δοσολογία που αναφέρεται είναι 5 γραμμάρια χυμού σκόρδου σε κάθε κιλό σιρόπι
τροφοδότησης. Δεν αναφέρεται η συνολική ποσότητα σιροπιού που θα πρέπει να
πάρει το μελίσσι.