RatingWidget

...ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ στη Σπάνια Μέλισσα!!! ...Στείλτε μας την Ερώτησή σας, το Άρθρο σας, το Βίντεο ή την Αγγελία σας και θα χαρούμε να τα δημοσιεύσουμε...
ΑΡΧΙΚΗ

Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Μέσα από τα clusters περνάει η σωστή προώθηση του ελληνικού μελιού

Την ανάγκη ύπαρξης σταθερού νομοθετικού πλαισίου, την εφαρμογή της έρευνας στην παραγωγή, τη δημιουργία clusters (συνεργατικών σχηματισμών), αλλά και την καταγραφή των ελληνικών προϊόντων και των χαρακτηριστικών τους ως μέσο πάταξης των ελληνοποιήσεων, ζητούν οι Έλληνες μελισσοκόμοι. Στα βασικά αυτά βήματα που πρέπει να πραγματοποιηθούν σε όλη την κλίμακα της παραγωγικής αλυσίδας, αναφέρθηκε, μιλώντας στην «ΥΧ», η κα Μαρία Ταξείδη, κτηνίατρος, μελισσοκόμος, γραμματέας στον μελισσοκομικό συνεταιρισμό Λέσβου και νέο μέλος στο ΔΣ του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας (ΣΕΚ).


Αν και, όπως μας επεσήμανε η κα Ταξείδη, η Ελλάδα αποτελεί μια από τις σημαντικότερες παραγωγούς χώρες στην ΕΕ (σ.σ. καταλαμβάνει την 3η θέση), με εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα, απουσιάζει η οργάνωση αλλά και η ύπαρξη μιας ενιαίας μελισσοκομικής πολιτικής, ώστε ο κλάδος να αναπτυχθεί, πατώντας σε σταθερές βάσεις.
«Τα ζητήματα που μας απασχολούν χωρίζονται σε πολλούς άξονες. Ο πρώτος σχετίζεται με την παραγωγή και έχει να κάνει με το ότι εδώ και έναν χρόνο έχει ανοίξει η προγραμματική περίοδος και παρόλα αυτά ακόμα λειτουργούμε χωρίς να έχουν εκδοθεί οι απαραίτητες ΚΥΑ, που θα καθορίζουν τις λεπτομέρειες εφαρμογής των δράσεων και των προγραμμάτων επιδότησης των μελισσοκόμων», μας αναφέρει χαρακτηριστικά. Και προσθέτει: «Σαν συνεταιρισμοί, δεν έχουμε πρόβλημα να εφαρμόσουμε την πολιτική του υπουργείου. Το θέμα είναι να είναι συγκεκριμένη. Δεν είναι δυνατόν, με την αλλαγή της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΑΤ, να αλλάζουν όλα. Θα πρέπει κάποια στιγμή να υπάρχει ενιαία πολιτική και ειδικά σε έναν τομέα όπως η μελισσοκομία, που είναι εξειδικευμένος. Είναι λοιπόν επιτακτική η ανάγκη ύπαρξης ενός σταθερού πλαισίου, ώστε να γνωρίζουμε και εμείς πού βαδίζουμε».

Κέντρα Μελισσοκομίας και εκπαίδευση
Επίσης, η μοναδική γυναίκα μέλος στο ΔΣ του ΣΕΚ, αναφέρθηκε και στον θεσμό των Κέντρων Μελισσοκομίας, σημειώνοντας τον ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν στην ανάπτυξη του κλάδου: «Εδώ και 15 περίπου χρόνια υπήρχε ο θεσμός των Κέντρων Μελισσοκομίας, ο οποίος, παρά τις στρεβλώσεις μέσα από τις οποίες λειτουργούσε, κατάφερε να φέρει τους γεωτεχνικούς κοντά στην παραγωγή και τους μελισσοκόμους. Αυτό αποτελεί ένα βασικό ζητούμενο για όλους τους κλάδους ζωικής και φυτικής παραγωγής και, ενώ στην μελισσοκομία καταφέραμε να το έχουμε, εδώ και δύο χρόνια προσπαθούμε να το διαλύσουμε».
Επιπλέον, σημείωσε ότι ένα ακόμα θέμα που αφορά το κομμάτι της παραγωγής έχει να κάνει με την επιδότηση των φαρμάκων. «Υπάρχει μια ασθένεια στη μελισσοκομία, η βαρροϊκή ακαρίαση (παράσιτο), για την οποία θα πρέπει να χορηγούνται τα κατάλληλα φάρμακα. Αυτό που ζητάμε από την πολιτεία είναι να υπάρχει ένα σταθερό πλαίσιο χρηματοδότησης των φαρμάκων –όπως συνέβαινε στο παρελθόν–, διότι είναι πάρα πολύ ακριβά και τελικά οι μελισσοκόμοι οδηγούνται στο να χρησιμοποιούν μη αδειοδοτημένα φάρμακα για την καταπολέμηση της νόσου, το οποίο είναι πάρα πολύ κακό για την ποιότητα της παραγωγής», εξηγεί.
Όσον αφορά την εκπαίδευση, τονίζει στην «ΥΧ» ότι θα πρέπει να γίνει «ποιο εξειδικευμένη και στοχευμένη στους Έλληνες παραγωγούς μελισσοκόμους, τόσο σε θέματα παραγωγής, όσο και σε ζητήματα νομοθεσίας κ.ά.».

Clusters και marketing
Ο δεύτερος άξονας –σύμφωνα με την κα Ταξείδη– έχει να κάνει με την εμπορία. Υπάρχουν ορισμένοι συνεταιρισμοί αλλά και μεμονωμένοι παραγωγοί που κάνουν τυποποίηση του προϊόντος τους. «Όλες αυτές οι προσπάθειες θα πρέπει να οργανωθούν, ώστε να προωθηθεί η εμπορία του μελιού», μας αναφέρει χαρακτηριστικά. Επίσης, αναφερόμενη στο γνωστό πρόβλημα των ελληνοποιήσεων, δηλώνει στην «ΥΧ»: «Δεν υπάρχει κάποιο πλαίσιο προστασίας του μελισσοκόμου, ούτε έλεγχοι στο προϊόν. Για να λυθεί αυτό, θα πρέπει πρώτα να καταγράψουμε τα είδη αλλά και τα χαρακτηριστικά των προϊόντων που παράγονται στην Ελλάδα. Στην χώρα μας αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ, και βέβαια δεν υπάρχει το απαραίτητο νομοθετικό πλαίσιο. Χαρακτηριστικά σας αναφέρω ότι υπάρχει μόνο ένα ΠΟΠ μέλι (Μέλι Ελάτης Μαινάλου Βανίλιας). Θα πρέπει λοιπόν, προκειμένου τα προϊόντα μας να αποκτήσουν εξωστρέφεια, να τα καταγράψουμε, να νομοθετήσουμε, να υπάρξει χρηματοδοτική αλλά και πολιτική στήριξη. Επίσης, θα πρέπει να υπάρξουν κάποιες δομές που θα βοηθούν τους μελισσοκόμους και τους συνεταιρισμούς προκειμένου να κάνουν αυτή την προβολή των προϊόντων μας προς τα έξω. Μιλάμε για μαζική προβολή του ελληνικού μελιού ή για παράδειγμα των μελιών του Βορείου Αιγαίου. Θα πρέπει να δημιουργηθούν κάποια clusters με κοινά σημεία. Ένας μελισσοκόμος ή μικρές ομάδες παραγωγών δεν έχουν στις μέρες μας τη δυνατότητα να έχουν γεωπόνους, κτηνιάτρους, υπεύθυνους marketing. Όλα αυτά τα πράγματα, δηλαδή, που απαιτούνται στις ημέρες μας».


http://www.ypaithros.gr